رویه رسمی آنچه امروزه معمولاً تحت عنوان "روابط عمومی" خوانده می شود ، به اوایل قرن 20 برمی گردد.
از آن زمان ، روابط عمومی به شیوه های بی شماری تعریف شده است ، این تعریف اغلب در کنار نقش های تغییر یافته روابط عمومی و پیشرفت در فناوری در حال تکامل است.
اولین تعاریف بر نمایندگی مطبوعات و تبلیغات تأکید داشتند ، در حالی که تعاریف مدرن تر از مفاهیم "تعامل" و "ایجاد رابطه" استفاده می کنند. در سال 1982 ، PRSA تعریف زیر را تصویب کرد: "روابط عمومی به یک سازمان و مردم کمک می کند تا متقابلاً با یکدیگر سازگار شوند."
چند دهه بعد تعریف مدرن تری از روابط عمومی تهیه شد ، تعریفی که امروزه نیز وجود دارد:"روابط عمومی یک فرایند ارتباطی استراتژیک است که روابط سودمند متقابل را بین سازمان ها و عموم مردم ایجاد می کند."
PRSA
در هسته اصلی آن ، روابط عمومی تأثیرگذاری ، تعامل و ایجاد رابطه با ذینفعان اصلی در سیستم عامل های متعدد به منظور شکل دادن و قالب بندی برداشت عمومی از یک سازمان است. روابط عمومی نیز موارد زیر را در بر می گیرد:
پیش بینی ، تجزیه و تحلیل و تفسیر افکار عمومی ، نگرش ها و مسائلی که ممکن است برای کارهای خوب یا بیماری بر عملکردها و برنامه های سازمان تأثیر بگذارد.
مدیریت مشاوره در تمام سطوح سازمان با توجه به تصمیمات سیاستی ، دوره های عملیاتی و ارتباطات - از جمله ارتباطات بحرانی - با در نظر گرفتن تبعات عمومی آنها و مسئولیت های اجتماعی یا شهروندی سازمان.
محافظت از اعتبار یک سازمان.
تحقیق ، انجام و ارزیابی ، به طور مداوم ، برنامه های عملیاتی و ارتباطی برای دستیابی به درک عمومی آگاهانه لازم برای موفقیت اهداف یک سازمان. اینها ممکن است شامل بازاریابی باشد. مالی؛ جذب سرمایه؛ روابط کارمندان ، جامعه یا دولت ؛ و برنامه های دیگر.
برنامه ریزی و اجرای تلاشهای سازمان برای تأثیرگذاری یا تغییر در سیاست های عمومی.
تعیین اهداف ، برنامه ریزی ، بودجه بندی ، جذب و آموزش کارکنان ، ایجاد امکانات - به طور خلاصه ، مدیریت منابع مورد نیاز برای انجام همه موارد فوق.
نظارت بر ایجاد محتوا برای جلب مشارکت مشتری و تولید سرنخ.
در زیر برخی از رشته ها / توابع موجود در روابط عمومی آورده شده است: